Do kolejnej notki natchnienie dało samo życie. Uczniowie, jak to młodzież, lubią badać dokąd mogą się posunąć. Czasem jednak przybiera to postać hobby pt. ''spróbujmy czy i tym razem da się postawić na swoim.'' Oczywiście postawienie na swoim jest samo w sobie wartością do tego stopnia, że jak nie idzie postawić normalnie to trzeba podstępem. Nawet w głupiej sprawie: cel uświęca środki. Oczywiście tym razem porażka bo nie udało się postawić. Bynajmniej nie dlatego porażka, że przyłapani zostali na kłamaniu. Kłamstwo nie jest obciachem bo jest go do tego stopnia pełno, że nie kłamiesz toś frajer. Nie wiem, czy akurat młodzież ta jest świadoma tego zalewu kłamstwa, czy są nieświadomymi frajerami (a może nie chcą wiedzieć?) ale przesiąkła nim całkiem całkiem.
A jak ma nie przesiąknąć, skoro otacza nas ono jak powietrze:
- wolny kraj, który beknąć sam nie może, gdzie a to bo Bruksela, a tamto bo Berlin a to bo Ameryka a tego nie bo Niedźwiedź nie pozwala albo Benedykt będzie zasmucony; wolny kraj gdzie musisz bo masz kredytów po uszy a masz bo gdzieś trzeba mieszkać, bo jak stracisz pracę to może być bal; gdzie masz znikomy wpływ na własne dzieci bo media; wolny kraj gdzie myślisz tak jak ci podadzą na tacy; wolny kraj z wolnymi mediami gdzie są tematy tabu, których odważni do granic bezczelności dziennikarze pewnych spraw nigdy nie poruszą bo im autocenzura nie puści -- wiedzą, że szefowie nie byliby zadowoleni.
- demokracja, w której od lat większość jest niezadowolona z kierunku w jakim idą sprawy, ale od lat albo nie ma na kogo głosować albo jak już zagłosuje to już parę tygodni po ich wybrańcy pokazują rogi i figę; wola ludu, która posyła do władzy tych tylko co mają kupę forsy albo namaszczenie biskupa; demokracja w której ponad 10% oddaje głosy nieważne...
- europejski kraj dobrobytu, zielona wyspa, w której ceny rosną 8% w miesiąc, w której setki tysięcy jak nie miliony drobnych inwestorów zapewnianych że giełda i gospodarka mają się świetnie traci 50% w rok a kilka tysięcy zyskuje 300% w trzy lata. Kraj w którym jeszcze 2 lata temu na Mazurach deweloper płaci robotnikowi poniżej 4 zł za godzinę pracy na budowie, a w sklepie dostaniesz do 700 na rękę (i żadnej z tego emerytury). I bierzesz bo nie masz wyboru. Dobrobyt papierowy liczony jako średnia nędzy z nielekkiej pracy i nowobogactwa z przewałów i układów.
- przyjazne państwo, w którym niedługo nie będzie czym płacić emerytom bo zachciało się inwestować ich składki, przyjazne nastawienie do wzrostu demograficznego, w którym ten tysiak na dziecko niedługo będzie wspomnieniem, a z trójką dzieci nie stać cię na więcej niż 10 metrów na osobę wliczając kuchnię łazienkę i przedpokój, bo państwo jest przyjazne dla inwestorów w nieruchomości i pomaga im wyrwać dziesięć tysiaków za metr w byle czym bo to 'rynek' wielkie miasto gdzie jest praca by na te dzieci zarobić; państwo wysyłające miliony swych obywateli na saksy, co jest jakże przyjazne dla trwałości rodzin
- państwo prawa, gdzie mające wszelkie legalne papiery firmy w majestacie prawa orżną cie na dziesiątki tysięcy a wymiar sprawiedliwości ma to gdzieś, więc orzynają dalej kolejnych, no chyba że masz na wsparcie państwa prawa i wynajmiesz drogiego adwokata. Ale skąd masz wziąć nań jak cie orzynają, płace stoją a ceny rosną??
- bezpieczna Polska, którą sojusznicy najpierw wypuszczają a potem przehandlują za Iran; kraj wysokich podatków i stałego procentu PKB na wojsko, które nie poradziłoby sobie z ani jednym z sąsiadów którym bezpieczne państwo podskakuje; bezpieczne ulice po których -- jak to w wolnym kraju -- masz prawo chodzić z nożem a gangsterów zna się prawie z nazwiska i adresu.
- wierzący kraj, który jest jak najbardziej pogański, modli się pod figurą a diabła ma za skórą,
och już się nawet nie chce mnożyć... To której pigułki życzyć w nowym roku: czerwonej czy niebieskiej? Więc może należałoby sobie życzyć więcej medialnej hipnozy, mniej Jaworowicz, szybszej amnezji i patrzmy w niebo a nie w około.
